Czy wiara oznacza to samo, co uznawanie dogmatów? Składnikiem wiary jest niewątpliwie "nauka wiary", wiara nie jest beztreściowa; jednak nie można jej redukować do światopoglądu i dogmatów. - Czy wiara opiera się na moralnym postępowaniu? Tak, wiara musi się przejawiać w życiu praktycznym i ma swoje etyczne zasady, jednak wiary nie można redukować do moralności, zakazów i nakazów. - Czy pobożność oznacza głownie regularną modlitwę i chodzenie do kościoła? Owszem, żywa wiara wyraża się poprzez modlitwę prywatną i wspólnotową, i jest czymś naturalnym, że ludzie wierzący spotykają się ze sobą, tworzą stowarzyszenia, ale wiary nie można utożsamiać z przynależnością do religijnej instytucji i nie polega ona na sprawowaniu obrzędów. To wszystko towarzyszy wierze - podobnie jak humor wyraża się w fizycznych i psychicznych przejawach śmiechu - ale jej podstawą jest owa tajemnicza iskra, która przeskakuje między Bogiem a ludzką istotą.
Teoretycznie jest możliwe, że ktoś uznaje za prawdziwe wszystkie dogmaty i regularnie uczestniczy we wqszystkich nabożeństwach, ba, odczuwa nawet wzniosłe myśli, ale wcale nie jest człowiekiem wierzącym. Nie ma "łaski wiary" - lub łaski odpowiadającej "cnocie wiary", po prostu ta iskra nie przeskoczyła, człowiek nie otworzył się na nią albo coś ją w jego wnętrzu zgasiło. Z regóły nie są to wątpliwości, lecz "troski doczesne" i "pycha żywota", jak mawia Pismo.
Tyle ks. Halik. Czy potrzeba jeszcze komentarza. Ci, którzy słuchali katechez Zwiastowania Drogi Neokatechumenalnej, odnajdą tu pewne wątki z 7 katechezy, przepowiadającej Dobrą Nowinę, o Jezysie Chrystusie, czyli Kerygmat.
i to by było na tyle.
